Serdecznie zapraszamy do kina Wisła na przegląd filmów Wong Kar Waia, jednego z największych mistrzów światowego kina, pokazywanych z odnowionych kopii, precyzyjnie odrestaurowanych pod kuratelą samego reżysera. Kino, które oglądane po latach wciąż zachwyca formą i treścią: świeże, drapieżne, poetyckie, stylistycznie dopracowane. W ramach przeglądu pokażemy pięć najbardziej ikonicznych filmów reżysera.
 
Wong Kar Wai:
Urodzony w 1956 roku w Szanghaju, skąd jego rodzice wyemigrowali do Hongkongu, kiedy miał pięć lat. Studiował grafikę, przez wiele lat pracował w telewizji, między innymi jako scenarzysta. W 1987 roku stał się współzałożycielem małego studia produkcyjnego i otrzymał możliwość wyreżyserowania debiutanckiego filmu, którym stały się gangsterskie "Kiedy łzy przeminą", którymi podbił serca lokalnej widowni. Na przestrzeni trwającej blisko 25 lat kariery wypracował unikatowy wizualny styl, którego współtwórcą jest operator większości jego filmów – Christopher Doyle oraz scenograf, kostiumograf i montażysta William Chang. Dzięki "Chungking Express" szturmem podbił międzynarodową publiczność i jurorów największych festiwali. Kilka lat później za "Happy Together" otrzymał jako pierwszy hongkoński artysta nagrodę dla najlepszego reżysera na festiwalu filmowym w Cannes. Dziś uważany jest za jednego z najważniejszych i najbardziej wpływowych twórców światowego kina.
 
---

Płatny zabójca Wong Chi-Ming dostaje instrukcje co do miejsca następnej akcji od sprawdzonej partnerki. Choć nigdy się nie spotkali, działają w idealnej synchronii. Dla kobiety bycie cieniem nonszalanckiego gangstera staje się jednak impulsem do coraz dalej posuniętych fantazji. Ich historia przeplata się z poszarpaną trajektorią losów niemego Ho Chi Mo, który włamuje się nocami do małych sklepików, by sprzedawać z nich towar. Mieszkający z ojcem mężczyzna nieustannie wpada na Charlie, opłakującą złamane serce i pomstującą na niewiernego chłopaka.

Fabuła filmu powstała jako jeden z elementów barwnej układanki “Chungking Expressu”, rozrastając się jednak w zupełnie inny, jeszcze bardziej halucynacyjny i ekstrawagancki projekt. Groteska, absurd, brutalność i nieodzowna wongkarwaiowska samotność mają tu bardziej mroczne oblicze, pozostając wciąż imponującym wizualnym spektaklem.