KRÓTKA HISTORIA POLSKIEGO KINA - "Aria dla atlety" 20.09 godz. 18:00

     KRÓTKA HISTORIA POLSKIEGO KINA 

"Aria dla atlety" 20.09, godz. 18:00

bilety w cenie 10zł wkrótce w sprzedaży!

Polska kinematografia jest jedną z najciekawszych spośród wielkich narodowych kinematografii 2 połowy XX wieku. Mimo burzliwej historii, cenzury, kolejnych załamań ekonomicznych i społecznych nasi twórcy i twórczynie tworzyli dzieła wybitne i na stałe wpisane do światowego kanonu. Oglądając te filmy, od kluczowych dla szkoły polskiej lat 50. i 60. przez megaprodukcje lat 70. po kino moralnego niepokoju lat 80., możemy przez ich pryzmat poznać zarówno kolejne prądy artystyczne jak i obraz zmieniającej się rzeczywistości społeczno-ekonomicznej i produkcyjnej polskiego kina, i co za tym idzie zyskujemy wgląd w polskie imaginarium kolejnych dekad. Historia naszej kinematografii to także historia polskich reżyserów i reżyserek. W przeglądzie Krótka historia polskiego kina skupiliśmy się na prezentacji wybranych tytułów największych twórców i twórczyń głównego nurtu. Jak zmieniała się wrażliwość filmowców? Czy czerpali oni z europejskiego i światowego kina czy tworzyli nową jakość? Jak wpływały na nich zmiany społeczne i geopolityczne? W końcu: jak polskie kino rezonowało za granicami naszego kraju? Przegląd jest unikatową możliwością przypomnienia najważniejszych, poddanych cyfrowej rekonstrukcji, dzieł powstałych nad Wisłą na dużych, kinowych ekranach i poprzez nie zajrzenia pod podszewkę zmian, jakie zachodziły w ciągu kolejnych dekad PRL-u.

Cykl 10 filmów ze wstępami w formie wykładu wideo prezentuje sylwetkę twórcy/twórczyni, wprowadza w tematykę dzieła, przybliża realia polityczno-społeczne jego powstania. Każdy wstęp zawiera też analizę formalną dzieła z naciskiem na scenariusz, sztukę operatorską, grę aktorską, montaż, scenografię i kostiumy. Wskazuje też aktualny wymiar dzieła i proponuje możliwe tropy interpretacyjne. Prologi zrealizowane są w sposób przystępny, bardziej popularyzatorski niż akademicki, osadzając poszczególne filmy w szerokim, kulturoznawczym kontekście.

Każdy tytuł prezentowany będzie w danym miesiącu w kinie Wisła.

Lista tytułów: 

8. Aria dla atlety- Filip Bajon - 1979

Zapaśnik wspina się po szczeblach kariery: z jarmarku, przez cyrk, na ring atletów, a nawet salę operową. Napędza go chęć zemsty na braciach, którzy upokorzyli go na początku drogi. Zdobywszy wszystko, nie czuje satysfakcji.

__

Góralewicz (K. Majchrzak), młody chłopak z Galicji trafia do cyrku jako początkujący zapaśnik. Charyzmatyczny szef cyrku (W. Pszoniak) organizuje zastawy pod walki atletów. Tam Góralewicz poznaje przyszłych przyjaciół: Bolka (R.Wilhelmi), który zjada koty i Cyklopa (B. Bilewski), pół ślepego z wysiłku. Tam też doświadcza upokorzenia ze strony braci Abs. Od tej chwili będzie ich ścigał z zemsty po całej Europie. W wyniku porachunków między właścicielami cyrków przyjaciele muszą uciekać. Bolcio ginie w walce z bykiem, Cyklop umiera. W Charlottenburgu Góralewicz występuje w sali operowej obok słynnego tenora. Potem trafia do Casino de Paris, gdzie jego niegdyś pierwszy szef jest obecnie kelnerem. Zapaśnik żeni się z dekadentką, wytworną Cecylią (P. Raksa). Nie pali się już do walki, sam ulega dekadencji, ale staje naprzeciw jednego z braci Abs. Zdobywszy wszystko, nie czuje satysfakcji.

Spektakularny debiut Filipa Bajona zachwycał nieposkromioną wyobraźnią, plastycznością wizji i odmiennością od tego, co proponowało polskie kino w okresie moralnego niepokoju. Film przywoływał estetykę malarstwa i grafiki przełomu wieków, a awanturnicza historia z mnóstwem fascynujących bohaterów budziła skojarzenia z filmami Frederica Felliniego i Kena Russella.

Reżyser zdobył Nagrodę za debiut na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku, a Jerzy Zieliński Nagrodę za zdjęcia (1979). W Koszalinie film zdobył Nagrodę za film fabularny i Nagrodę Dziennikarzy. Krzysztof Majchrzaka uhonorowano Nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego (1980). Na Międzynarodowym Festiwali Filmów Autorskich w San Remo reżyser otrzymał Nagrodę za debiut (1980).

9. Gorączka – Agnieszka Holland 1981

Uznane za najbardziej dojrzałe dzieło Agnieszki Holland, będące adaptacją powieści Andrzeja Struga pt. „Dzieje jednego pocisku”, jest historią rewolucjonistów-aktywistów PPS, przygotowujących zamach na znienawidzonego generała-gubernatora. Film cechują wybitne kreacje aktorskie. 

Chemik konstruuje bombę ze specjalnym zapalnikiem, zamówioną przez Organizację Bojową PPS. Bombę odbiera młoda dziewczyna, Kama. Chemik zostaje aresztowany. Bojówkarze odbijają Leona, transportowanego ulicami Warszawy. Leon znajduje schronienie u Kamy. Tam nawiązuje kontakty z Organizacją Bojową. Planują zamach na rosyjskiego generała-gubernatora, który ma wziąć udział w warszawskim kiermaszu dobroczynnym. Kama zgadza się wykonać zadanie, pomimo braku szansy na przeżycie. To ona ma rzucić bombę. W dniu kiermaszu spaceruje elegancko ubrana z bombą zapakowaną w pudło z kokardą. Towarzyszą jej Leon i Kamil. Generał nie zjawia się na kiermaszu. Z powodu niesamowicie silnego napięcia nerwowego i świadomości możliwej śmierci, Kama popada w obłęd. Trafia do szpitala psychiatrycznego. Bomba zostaje ukryta na wsi, u chłopa Kiełzy, sympatyka PPS. Nastroje rewolucyjne zaczynają słabnąć. Rosyjskie władze zaciskają pętlę terroru. Kamil, obwiniający Leona o doprowadzenie Kamy do szaleństwa, denuncjuje dawnego towarzysza. Kiełza przyjeżdża z bombą do Warszawy. Na ulicy przypadkowo natyka się na zakutego w kajdany Leona. Jest zdeterminowany, koniecznie chce wziąć udział w jakiejś akcji bojowej. W końcu staje się ofiarą prowokacji i trafia do aresztu. Nie chce wyjawić miejsca ukrycia bomby. Zostaje skazany na śmierć. Miejsce ukrycia bomby zdradza anarchiście Gryziakowi. Ten odnajduje bombę i zabija prowokatora, przez którego Kiełza trafił do aresztu. Gryziak próbuje zdetonować bombę w gmachu rosyjskiej ochrany. Niestety bomba nie wybucha. Żandarmi zabijają Gryziaka, saperzy detonują bombę nad Wisłą.

10. Przypadek – Krzysztof Kieślowski 1981

Witek, student medycyny, zrządzeniem przypadku przeżywa trzy różne warianty swojego losu. Być może to nie przypadek, a spadek po zmarłym przy porodzie bracie bliźniaku albo symboliczna siła daty i miejsca urodzin – 28 czerwca 1956 roku w Poznaniu.

__

Witek Długosz (B.Linda), student medycyny, zrządzeniem przypadku przeżywa trzy różne warianty swojego losu. Być może to nie przypadek, a spadek po zmarłym przy porodzie bracie bliźniaku albo symboliczna data i miejsce urodzin – 28 czerwca 1956 roku w Poznaniu – skazują go na silne oddziaływanie współczesnej historii. W zależności od tego, czy złapie uciekający pociąg na stacji Łódź Fabryczna, czy nie - los przekieruje go na inne tory: aktywności w partii lub działalności w opozycji. W pociągu Witek poznaje starego komunistę (T. Łomnicki), który mimo doświadczeń stalinizmu namawia go do wstąpienia do PZPR, a kierownictwo partii dostrzega w nim potencjał młodego działacza. Nie złapawszy pociągu, Witek wpada w ręce sokisty i dostaje karę - pracę społeczną, przy której poznaje młodych opozycjonistów. Przyłącza się do grupy „Latającego Uniwersytetu”, drukuje podziemną prasę, wspiera robotników. Może też w ogóle odmówić udziału w biegu historii - jako zdolny młody lekarz cieszy się zaufaniem dziekana i ma możliwość podjęcia pracy naukowej. Trzeci wariant – postawy neutralnej wobec biegu wydarzeń w Polsce u progu lat 80. okaże się niemożliwy do rozwinięcia. 

Krzysztof Kieślowski, twórca filmu nie podkreślał podziałów politycznych w ówczesnej Polsce, ale dowodził, że przyzwoitość możliwa jest niezależnie od miejsca po stronie barykady. Krótki i tragiczny trzeci wariant – wycofania z zaangażowania i wewnętrznej emigracji w PRL –zgodnie z intencją twórcy, skazuje bohatera na porażkę, a nawet unicestwienie. Film zatrzymany przez cenzurę z trudem torował sobie drogę do publiczności.

Organizator przeglądu:
Stowarzyszenie Kin Studyjnych

Kurator przeglądu:
Tomasz Kolankiewicz

Partnerzy:
WFDiF, DI Factory